Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ
Του Μιχ. Γ. Τρίτου, Καθηγητού Α.Π.Θ. Π. Κοσμήτορος της Θεολογικής Σχολής
«Η αναγνώριση της Δημοκρατίας των Σκοπίων ως Μακεδονίας συνιστά βιασμό της ιστορικής αλήθειας» (NicolasHammond).
Τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε με εθνική αγανάκτηση μια ανεπίτρεπτη προσπάθεια πλαστογραφήσεως της ιστορίας μας με το σφετερισμό του ιστορικού ονόματος της Μακεδονίας από ένα αρτιπαγές κράτος δύο περίπου εκατομμυρίων, όταν ολόκληρη Αγγλία καί πολύ περισσότερο Μεγάλη Βρετανία καταπείθεται κατά τις διαπραγματεύσεις εισόδου στην ΕΟΚ για την αποδοχή ως επίσημης ονομασίας, εθνωνυμίας, Ηνωμένου Βασιλείου, επειδή η Γαλλία προέβαλε ενστάσεις λόγω της Γαλλικής Βρετάννης. Αποτέλεσμα αυτής της προκλητικής στάσεως των Σκοπιανών είναι η αναζωπύρωση του λεγομένου Μακεδονικού Ζητήματος, που αποτελεί ένα από τα σύγχρονα εθνικά μας προβλήματα.
Χρονολογικά το Μακεδονικό Ζήτημα ανάγεται στον 19° αιώνα. Αρχικά προέκυψε από τους Ρώσους, όπως καίρια επισημαίνει ο Γ. Ιώ. Ζολώτας. Κατά το πρότυπο των παραδουνάβιων ηγεμονιών, η τσαρική Ρωσία επί Αλεξάνδρου του Β' Νικολάεβιτς (1818-1881) μετά τον κριμαϊκό πόλεμο (1856) στρέφεται στα Βαλκάνια και ιδίως προς τους σλαβόφωνους πληθυσμούς της Μακεδονίας και Θράκης, από τους οποίους αποσπά νέους, τους οποίους μεταφέρει στη Ρωσία για "σπουδές", με διαφωτιστή τον διαβόητο Παγαλίν, δάσκαλο του τσάρου καί κορυφαίο της πανσλαβιστικής ιδέας. Στη Ρωσία οι νεαροί σλαβόφωνοι κατ' εξοχήν «εμάνθανον δη το ένδοξον σλαβικόν γένος τών Βουλγάρων, αοτόχθον εν Μακεδονία και Θράκη και από των σπλάχνων του οποίου προήλθον οι μέγιστοι άνδρες Αλέξανδρος ο Φιλίππου και Αριστοτέλης, και υφ ου κατωκείτο αείποτε η περίχωρος του Βυζαντίου και όλα τα παράλια του Ευξείνου, της Προποντίδος και του Αιγαίου, παρηγκωνίσθη αναξίως υπό της από νότου προελθούσης μυσαράς φυλής των Γραικών και κατεπροδόθη...».
Οι Βούλγαροι προκειμένου να επιτύχουν την εθνική τους αποκατάσταση, πρόβαλαν εδαφικές διεκδικήσεις στη Μακεδονία. Σημαντικά βοήθησαν στις διεκδικήσεις αυτές, η ίδρυση της βουλγαρικής Εξαρχίας (1870) και η συνθήκη του Αγίου Στεφάνου (1878), με την οποία η βόρεια και κεντρική Μακεδονία παραχωρούνταν στη Βουλγαρία.
Στα τέλη του 19 αι. έχουμε διεκδικήσεις στη Μακεδονία από την πλευρά της Σερβίας, η οποία ζητάει για τους σλαβόφωνους της Μακεδονίας εκκλησιαστική και εκπαιδευτική ανεξαρτησία, κατά το πρότυπο της ρουμανικής προπαγάνδας για τους βλαχοφώνους.
Μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο στην προσπάθεια αναδιοργανώσεως του κράτους της Γιουγκοσλαβίας σε Ομοσπονδιακή Λαϊκή Δημοκρατία, ιδρύθηκαν το 1946 έξι λαϊκές δημοκρατίες: της Σλοβενίας, της Κροατίας, της Βοσνίας -Ερζεγοβίνης, του Μαυροβουνίου, της Σερβίας καί της Μακεδονίας.
Οι Σκοπιανοί στην προσπάθεια τους να δώσουν εθνική υπόσταση στο νέο κράτος φρόντισαν να δημιουργήσουν χωριστή κρατική οργάνωση, ιδιαίτερη γλώσσα, ανεξάρτητη εκκλησία, χωριστή εθνότητα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδωσαν στη δημιουργία ενός μεγαλοϊδεατισμού, εις βάρος πρωτίστως της Ελλάδος και δευτερευόντως της Βουλγαρίας.
Ο προπαγανδιστικός τους μηχανισμός έχει επιδοθεί σε ένα όργιο παραπληροφορήσεως σε ότι άφορα το Μακεδονικό. Διαδίδει ιταμότατα ότι οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες, ότι η γλώσσα τους δεν είναι η ελληνική, αλλά το γλωσσικό ιδίωμα που μιλιέται στα Σκόπια (ένα κράμα βουλγαρικών, τουρκικών, ελληνικών, αλβανικών καί σλαβικών λέξεων), ότι η Μακεδονία εκτείνεται βορειότερα από τη φυσική της θέση, ότι στη Βουλγαρία και στην Ελλάδα υπάρχουν "μακεδονικές" μειονότητες, που καταπιέζονται από τη Βουλγαρία και την Ελλάδα αντίστοιχα.
Το έργο της διαφωτίσεως της διεθνούς κοινής γνώμης για την ύπαρξη μακεδονικής εθνότητας ανέλαβαν οι ιστορικοί των Σκοπίων, οι όποιοι με επαγγελματική επιδεξιότητα διακηρύσσουν σε όλες τις κατευθύνσεις ότι από ιστορική και εθνολογική άποψη η Μακεδονία είναι σλαβική. Επίσης κυκλοφορούν χάρτες της Μακεδονίας, όπου εμφανίζονται τα Σκόπια ως πρωτεύουσα, η δε Θεσσαλονίκη, η Καβάλα και άλλες περιοχές ως τμήματα της ενιαίας Μακεδονίας. Έχει δημιουργηθεί τέτοια παραπληροφόρηση, ώστε σε ορισμένες ξένες χώρες, οι μελετητές που ενδιαφέρονται για στοιχεία σχετικά με τη Μακεδονία απευθύνονται στα σλαβικά τμήματα των βιβλιοθηκών, επειδή νομίζουν ότι εκεί βρίσκεται η Μακεδονία.
Η ιστορική όμως αλήθεια είναι αδέκαστη σε βάρος των Σκοπιανών. Οι Μακεδόνες ήταν αναμφισβήτητα φύλο ελληνικό. Την ελληνικότητα τους αποκαλύπτουν η Παλαιά Διαθήκη, οι αρχαίοι συγγραφείς, τα αγάλματα, οι επιγραφές
και τα νομίσματα. Αποκαλυπτικές είναι οι μαρτυρίες του Ηροδότου, του Πολυβίου, του Αρριανού καθώς και του γεωγράφου Στράβωνος.
Ο Ηρόδοτος χαρακτηρίζει τους Μακεδόνες ανεπιφύλακτα Έλληνες: «Έλληνας δε είναι τούτους τους από Περδίκκεω γεγονότας, κατά περ αυτοί λέγουσι, αυτός τε ούτω τυγχάνω επισταμένος καί δη καί εν τοίσι όπισθεν λόγοισι αποδείξω. Ο ίδιος ιστορικός παρουσιάζει τον βασιλέα των Μακεδόνων Αλέξανδρο Α' τον ε' αι. να λέγει: «αυτός τε γάρ Έλλην γένος ειμί ταωρχαίον, και αντ' ελεύθερης δεδουλωμένην ουκ αν εθέλοιμι οράν την Ελλάδα»1. Επίσης ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Αλέξανδρος ο Α' πήρε μέρος το 426 π.Χ. στους ολυμπιακούς αγώνες, αφού οι Ελλανοδίκες αποδέχθηκαν την ελληνική καταγωγή του, κάτι που συνέβη αργότερα με τον Αρχέλαο, τον Αμύντα Β' και τον Φίλιππο Β'. Ο γεωγράφος Στράβων στο θέμα αυτό είναι κατηγορηματικός και επιγραμματικά δηλώνει: «Εστί μεν ουν Ελλάς και η Μακεδονία».
Καμιά σχέση με την επιστημονική αλήθεια δεν έχει ο ισχυρισμός των Σκοπιανών να αρνούνται τον ελληνικό χαρακτήρα της μακεδονικής διαλέκτου. Για να αποδείξουν ότι η γλώσσα που μιλούσαν οι Μακεδόνες στρατιώτες δεν ήταν ελληνική επικαλούνται τη μαρτυρία του Πλουτάρχου ότι ο Αλέξανδρος «άνεβόα μακεδονιστί καλών τους υπασπιστάς»3. Όμως εδώ η λέξη σημαίνει την τοπική διάλεκτο, όπως και οι όροι δωριστί, αττικιστί, ιωνιστί κ.τ.λ. καί όχι μια χωριστή, μη ελληνική γλώσσα.
Άλλωστε μόνον την ελληνική γλώσσα διέδωσαν σε ολόκληρο τον κατακτημένο κόσμο ο Αλέξανδρος και οι Μακεδόνες. Στην ελληνική διέταξε να εξηγήσουν τις ξενόγλωσσες επιγραφές για να είναι κατανοητές στο στράτευμα του. Και την ελληνική διέταξε να μάθουν οι τριάντα χιλιάδες επίλεκτοι Πέρσες, τους οποίους ενέταξε στο στράτευμα του.
Πρέπει να σημειωθεί ότι στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών στην Αθήνα εκτίθενται σήμερα 7.000 επιγραφές από τις ανασκαφές που έχουν γίνει στη Μακεδονία. Καμιά από αυτές δεν είναι γραμμένη στη λεγόμενη «μακεδονική». Όλες είναι γραμμένες στην ελληνική.
Πέραν αυτών επιβεβαίωση της ελληνικότητας των Μακεδόνων προσφέρουν: οι ξένοι περιηγητές, η παιδεία που δημιούργησαν οι παροικίες των Μακεδόνων της διασποράς, το δημοτικό τραγούδι, που εκφράζει άριστα τους πόθους και την αυτοσυνειδησία των λαών. Κυρίως όμως η αρχαιολογική σκαπάνη επιβεβαιώνει την αδιάσπαστη πολιτισμική συνέχεια και συνοχή του μακεδονικού ελληνισμού με το σύνολο του ελληνισμού. Οι ανασκαφές που έγιναν στην ιερή πόλη των Μακεδόνων το Δίο, η ανακάλυψη των βασιλικών τάφων της Βεργίνας, των τάφων της περιοχής Λευκαδίων Ναούσης, της Αιανής Κοζάνης, της Σίνδου και πρόσφατα της Αμφιπόλεως δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία γι' αυτό.
Παράλληλα δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι οι Μακεδόνες είχαν τους ίδιους Θεούς με τους άλλους Έλληνες, συμμετείχαν στη θρησκευτική και πολιτιστική ζωή των άλλων Ελλήνων και πήραν μέρος σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες του ελληνικού έθνους. Την ελληνικότητα των Μακεδόνων αποδεικνύουν και πρόσφατες γλωσσολογικές έρευνες συγχρόνων γλωσσολόγων, Ιστορικών και αρχαιολόγων, ιδίως των: Ιωάννου Καλλέρη , C. Poghirc, F. Papazoglou, N. Hammond, VI. Georgiev κ.ά.
Ιστορικά αβάσιμος είναι ο ισχυρισμός των Σκοπιανών να διεκδικούν τον τίτλο των Μακεδόνων, όταν είναι απόλυτα τεκμηριωμένο ότι η εγκατάσταση των Σλάβων έγινε μόλις τον 6° μ.Χ. αι. και η πολιτιστική τους ιστορία αρχίζει μόλις τον 9°αί. με θεμελιωτές τον Κύριλλο και Μεθόδιο, τους Θεσσαλονικείς Έλληνες μοναχούς. Αντίθετα οι Μακεδόνες έζησαν και μεγαλούργησαν χίλια και πλέον χρόνια πριν από την εγκατάσταση των Σλάβων στη Βαλκανική.
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε τα έξης:
1. Ο όρος «Μακεδονία» είναι γεωγραφικός και όχι εθνολογικός. Η επιμονή των Σκοπιανών να σφετεριστούν το γεωγραφικό όρο Μακεδονία και να τον μονοπωλήσουν, χρησιμοποιώντας τον ως ονομασία του νεοσύστατου κράτους των, προδίδει την πρόθεση τους να οικειοποιηθούν ταυτόχρονα και τον εθνολογικό - ιστορικό όρο "Μακεδονία", πλαστογραφώντας την ιστορία.
Οι κάτοικοι του κρατικού μορφώματος των Σκοπίων πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν πρέπει να ζουν σε ψευδαισθήσεις και κυρίως να απαλλαγούν από το σύμπλεγμα της "δημιουργίας προγόνων". Η αδέκαστη ιστορική αλήθεια διακηρύσσει ότι είναι Σλάβοι και ότι οι προγονοί τους έφθασαν στην περιοχή χίλια χρόνια μετά τον Μέγα Αλέξανδρο. Η ονομασία Μακεδονία σε περιοχή που δεν κατοικήθηκε από Μακεδόνες και δεν υπήρξε μέρος του μακεδονικού βασιλείου είναι αδιανόητη. Ιστορικά μόνον το 1/10 της σημερινής σκοπιανής επικρατείας ανήκει στην ιστορική Μακεδονία. Τα υπόλοιπα 9/10 ανήκουν στην αρχαία Παιονία και Δαρδανία. Οι κάτοικοι μάλιστα της τελευταίας υπήρξαν ορκισμένοι εχθροί των Μακεδόνων, εναντίον των οποίων έτρεφαν αιώνιο καί άσβεστο μίσος.
Οφείλουμε να θέσουμε θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας στα Σκόπια. Πρόκειται για έναν καθαρόαιμο ελληνισμό 150.000 περίπου, που προέρχεται από την περιοχή της Πίνδου και των οποίων οι πρόγονοι κατέφυγαν εκεί μετά την καταστροφή από τους Τουρκαλβανούς της Μοσχοπόλεως, της Γράμμοστας, του Βιθυκουκίου και άλλων ελληνικών περιοχών της Βορείου Ηπείρου.
Παράλληλα απαιτείται ηθική και υλική στήριξη του διωκομένου Αρχιεπισκόπου Αχρίδος Ιωάννου και της μοναστικής του αδελφότητας. Ο μαρτυρικός αυτός Ιεράρχης δέχεται αλλεπάλληλες καταδικαστικές αποφάσεις από τα ποινικά δικαστήρια των Σκοπίων, επειδή είχε το θάρρος να διακηρύξει ότι η «Μακεδονική» Εκκλησία των Σκοπίων είναι σχισματική, γιατί περιφρονεί βασικές αρχές της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας και προτάσσει εθνοφυλετικές σκοπιμότητες.
4. Θα είναι μεγάλο ιστορικό λάθος να δεχθούμε ονομασία που θα περιέχει το όνομα Μακεδονία είτε σύνθετο είτε παράγωγο. Αν η Ελλάδα υπογράψει τη σύνθετη ονομασία συναινεί στο ότι η ιστορία και ο πολιτισμός της Μακεδονίας είναι κάτι το ξεχωριστό από τον Ελληνισμό. Στην περίπτωση αύτη δεν θα μπορούμε να χρησιμοποιούμε μακεδονικές επωνυμίες π.χ. εφημερίδα Μακεδονία, αεροδρόμιο Μακεδονία, μακεδονικά εκπαιδευτήρια κ.τ.λ. Εκατομμύρια Μακεδόνες στην Ελλάδα και στη Διασπορά δεν θα μπορέσουν να χρησιμοποιούν τον ιστορικό αυτό όρο.
Θα είναι εγκληματικό να ενδώσουμε στις παράλογες αξιώσεις του κράτους των Σκοπίων. Ενός κράτους θεσμικά και οικονομικά υποανάπτυκτου, χωρίς ενιαία εθνική συνείδηση, πληθυσμιακά αδύναμου, γεωπολιτικά υποβαθμισμένου και με οξύτατες εσωτερικές αντιθέσεις. Μια ήττα της Ελλάδος από τα Σκόπια θα σημαίνει εθνική καταστροφή. Είχε απόλυτα δίκαιο ο αείμνηστος Μανώλης Ανδρόνικος όταν έλεγε: «.αντιμετωπίσαμε το θέμα των Σκοπίων με δειλία ωσάν να είμεθα εμείς οι ένοχοι και οι πλαστογράφοι της ιστορίας».
Οι νεώτεροι Έλληνες πολιτικοί θα πρέπει να λάβουν υπόψη τις πολιτικές υποθήκες δύο μεγάλων Ελλήνων πολιτικών για το θέμα αυτό. Του Κων/νου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο πρώτος στην από 3-1-92 επιστολή του προς τους ηγέτες της ΕΟΚ γράφει: «Η Δημοκρατία αύτη δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα, είτε ιστορικό είτε εθνολογικό, να χρησιμοποιεί το όνομα Μακεδονία. Ιστορικό μεν γιατί οι Σλάβοι, που αποτελούν την πλειοψηφία του σημερινού πληθυσμού της Δημοκρατίας αυτής, εμφανίστηκαν στην ιστορία της περιοχής μόλις τον 6ο μ.Χ. αι., δηλ. 1.000 περίπου χρόνια μετά την εποχή που ο Μέγας Αλέξανδρος κατέστησε τη Μακεδονία σημαντικό τμήμα του αρχαίου ελληνικού κόσμου. Και εθνολογικό γιατί ο πληθυσμός της Δημοκρατίας αυτής αποτελείται από Σλάβους, Αλβανούς, Αθιγγάνους και άλλες εθνότητες, όλες σεβαστές, αλλά χωρίς καμία σχέση με τους Μακεδόνες».
Ο δεύτερος στην με ημερομηνία 23-4-92 επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο τόνισε μεταξύ άλλων και τα έξης : «Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι είμαι ανυποχώρητος σε ότι άφορα τις προκλήσεις των Σκοπίων. Δεν πρόκειται να συναινέσω σε αναγνώριση dejure και defacto εφ' όσον το όνομα Μακεδονία χρησιμοποιηθεί με επιθετικό ή όχι (προσδιορισμό) στην ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων».
Οι ελληνικές κυβερνήσεις όφειλαν και οφείλουν να προκαλέσουν δημοψήφισμα, σύμφωνα με το άρθρο 44 παρ. 2 του Συντάγματος, για το θέμα του ονόματος των Σκοπίων. Είναι πράγματι κρίσιμο θέμα και δικαιολογεί την προκήρυξη τούτου. Με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου έπρεπε να ζητηθεί από τη Βουλή να αποφασίσει την προκήρυξη του δημοψηφίσματος με την πλειοψηφία που το Σύνταγμα απαιτεί.
Στην περίπτωση που η πλευρά των Σκοπίων συνεχίσει να εμμένει στις αδιάλλακτες και ιστορικά αβάσιμες θέσεις της, η Ελλάδα οφείλει άμεσα και αποφασιστικά να ασκήσει Veto για την ένταξη των Σκοπίων σε ΝΑΤΟ - Ε.Ε.. Να διακόψει τη δωρεάν οικονομική βοήθεια, η οποία μόνον τα τελευταία χρόνια έφθασε τα 74.000.000 Ευρώ. Να αναθεωρήσει τα επενδυτικά προγράμματα των ελληνικών κρατικών καί ιδιωτικών επιχειρήσεων. Πρέπει επί τέλους οι γείτονες μας να το καταλάβουν ότι έχουν απόλυτη ανάγκη της στηρίξεως της Ελλάδος, η οποία είναι η μόνη νησίδα ειρήνης καί σταθερότητας στην περιοχή.
Τα κράτη της Ενωμένης Ευρώπης καλούνται να αποδείξουν την κοινοτική τους συνοχή και αλληλεγγύη και κυρίως να σεβαστούν το δίκαιο και την ιστορική αλήθεια.
Τέλος, οι απανταχού Έλληνες οφείλουν να εντείνουν τις αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις για το θέμα αυτό και να γνωρίζουν αυτό που τόνιζε εμφαντικά ο Κλεμανσώ: «Δεν υπάρχουν χαμένες υποθέσεις, υπάρχουν μόνο παραιτημένες υποθέσεις».